معنی مین شل - جستجوی لغت در جدول جو

مین شل

فرهنگ گویش مازندرانی

مینوش

(دخترانه)

می نوشنده، نوشنده می

فرهنگ نامهای ایرانی

میر شب

کسی که در شب گردش می کند، شوکار، عسس، شبگرد

فرهنگ فارسی عمید

منشل

(مُ شَل ل)

رانده شده، سیل به رفتن درآمده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به انشلال شود

لغت نامه دهخدا

منشل

(مِ شَ)

آلت گوشت کشیدن از دیگ. (منتهی الارب) (آنندراج). ابزاری آهنین که بدان گوشت از دیگ برمی کشند. (ناظم الاطباء). منشال. ج، مناشل. (اقرب الموارد). رجوع به منشال شود

لغت نامه دهخدا

میم شکل

(شَ / شِ)

به شکل میم. همانند میم. چون میم. مانند میم.
- عقیق میم شکل، دهان تنگ:
عقیق میم شکلش سنگ در مشت
که تا بر حرف او کس ننهد انگشت.
نظامی.
رجوع به ترکیبات ’میم’ شود

لغت نامه دهخدا

منتشل

(مُ تَ شَ)

گوشت پارۀ از دیگ به دست برکشیده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

منتشل

(مُ تَ شِ)

به دست از دیگ برآورندۀ گوشت بی کفگیر. (آنندراج) (از منتهی الارب) ، آنکه عضوی را به دست گرفته هرچه گوشت در آن باشد تناول کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مفنشل

(مُفَ شِ)

پراکنده و پریشان کننده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مرد بی باک. گویند: اتانا مفنشلا لحیته، ای مفنشئاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و رجوع به مدخل بعد شود

لغت نامه دهخدا

مینوش

(دُ زَ)

می نوشنده. نوشندۀ می:
هوش نگذاشت به سر آن لب مینوش مرا
با چنان هوش ربائی چه کند هوش مرا.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مخنشل

(مُ خَ شَ)

لرزنده از کلانسالی و پیری. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). لرزنده از کلانی سال و پیری. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا